24 Şubat 2012 Cuma

İlham Kaybı

Kötüdür gün,kış vakti görsende güneşi kötüdür.Giydiğin kıyafet sıkmıştır bedenini, papuçların üşütmüştür ayaklarını..kötüdür işte açıklanamaz onla bunla.Nefes alamaz hale gelirsin,ne kadar atıversende kendini sokaklara geçmez..Şehrin sığınaklarına doğru yürür bedenin,bi sigaralık,bi çaylık ve pamuk şekerlik.İşaretler beklersin günün kalan kısmının iyi geçmesini için..Anılar dökülür her bir adımında,dilinde bir şarkıyla.Yanlışlıkla çarptığın insanları umursamadan yürürsün şehrin sığınağına...Her ağaçta bir anı ve sana bakan yüzler bekler bilirsin.Ezberindedir herbirşey.Her zamanki banka oturup her zamanki büfeden aldığın pamuk şekerini yemeğe başlarsın..Köpekler geçer ayak ucundan,çocuk gülüşmeleri gelir parktan.Şanslıysan su sesi gelir minikcik birikintiden.Yüzler saklıdır ağaçlarda,kimse bilmez.

12 Şubat 2012 Pazar

Bir az bira

Yattığım yerleri şaşmayalı uzun zaman oluyor.Şaşırma isteğimi yatağımın karşısında duran çekyatla gidereceğim...Aylar sonra on dört saat uyumanın verdiği boşvermişlikle çekeceğim mavi kılıflı yorganı üzerime..
Sol yanımı sevemedim hiç..Hep sorun çıkarttı bana,ayaktan başa...Sevemedim...Beceremedim hiç soluma söz geçirmeyi..Ne ayağıma,ne bacağıma,ne omzuma ne de......Sol elimin tırnaklarından aldım hep hırsımı,hepsini parçaladım...


Alice: Buradan gitmek için bana hangi yolu izlemem gerektiğini söyler misin?
Cheshire Kedisi: Nereye gitmen konusunda iyi bir anlaşamaya bağlı bu.
Alice: Neresi olduğunun önemi yok!
Cheshire Kedisi: O zaman hangi yol olduğunun da bir önemi yok.
Alice: Sonunda herhangi bir yere varsın da.
Cheshire Kedisi: Elbette varacaksın. Eğer yeterince uzun yürürsen.

7 Şubat 2012 Salı

Şubat Sanrısı

Hayatımın bir dakikası yine sanrı esiri...Yürüyüp bakmam on saniye...O on saniye içinde nereye gittiği hakkında hiçbir fikrim yok...Hiç bir şey yok!!! On saniyede gidilecek kaldırımlar belli ...Ya rüzgar aldı sanrımı ya da mavi bir kuş olup uçtu,on saniyede..1 2 3 4 5 6 7 8 9 10...Korkuyorum.

2 Şubat 2012 Perşembe

Dolmuş Camının Buğusundaki Kız



  Tesadüftür ya hep üst üstte gelen,öyle günlerden biriydi bir kaç gün evvel.Tüm tesadüfleri yaşadığımı düşünürken sinemanın 8.salonu çıktı karşıma..."Tamam,artık bu son noktadır."deyip filmi izleyip sinemadan çıktım.Buzla kaplı kaldırımlarda düşmeden yürümeyi becerip dolmuşa bindim.Yolun solunu gösterecek tarafa oturup buğulanan camın arasından dışarıyı izliyordum.Birden karşıma bu kız çıktı..Üşenmedim,çizdim.Adını da "Tesadüf"  koydum..