365 gün 6 saat X 2

Başka mekanların fıstıklarını başka mekanın fıstık kaplarına kattığım bir gündü.Eski sevgili buluşması gibi elimi ayağımı nereye koyacağımı bulamadığım,gözlerimi ne tarafa baktıracağımı kestiremediğim,muhabbete nereden başlasam içimdeki burukluğu belli etmez diye düşündüğüm bir gündü..

Ne desen,ne desem geçmeyecek olan koskoca iki yıl vardı yaşanmışlıklarımızda...

Döngü

     

     

Köşe

Şehirlerin  ayrılık köşeleri vardır..Orada ayrılır bütün çiftler,birbirinden habersiz, farklı zamanlarda...Yaşarken anlamsızdır köşeler,dikkat çekmez..Çok sonradan, tesadüfen geçerken fark edilir köşelerin varlıkları..Vardır her şehrin ayrılık köşesi..Ağaç altı,duvar dibi,park bankı,heykel yanı,merdiven başı,çöp kenarı,metro durağı...

Uzun Uzun Anlatırım Herşeyi

Rahatlığın battığı yolculuklar vardır.Birden bire gelir rahatsızlık,çıkamazsın içinden...İkram edilen kahveler,kekler,müzikler yaramaz işe.Uzun zaman sonra yine yolculuk sıkışmasındayım..

Üç dört ayda bir şehrimi terketme nedenimi araştıracağım..

Tek başıma,tek koltukta defter arası saklanılacak anıların üstünde yazarak geçiyorum kilometreleri.

Hava Ankara'ya dönüyor..Palmiyerler yerini kavaklara bıraktı.Bende yine korkular (üstgeçitlere çakılır mı otobüs?)

Kimseye yaranamadım ben,kimse de bana yaranamadı zaten.Uğraşsaydım belki olurdu.Uğraşmadım,durdum öylece,olduğum gibi yapıp yürüdüm bazen,geldimde çoğu zaman sonra gittim ama...Yaranmaya çalışanları tersledim hep.Nedensiz nefret çıktı içimden.Hala "nefret" tanımsızdır aslında lugatımda..

Dostlar "yapma" der,ben yaparım.Durmak bana göre değil,durursam ölecekmişim gibi..

Nefes alışımı kolaylaştırmam lazımdır o anlarda...Çıkıp bir yerlere gitsem veya birini görsem tutulan nefesim geri gelir...

Gidip geri döndüğümde çoktur ya;işte o zamanlarda bir fazla içmişimdir hep..

Bu kaçış iyi oldu canıma.Fazla günlü,az kıyafetli,az çoraplı..

Duracağım yeri de buldum..Kime ne diyeceğimi,kimi ne kadar umursamam gerektiğini...Siktr ettim gördüklerimi,şahısları,kötüleri...

Ağaçları izleyip ödüllendiriyorum kendimi...  DŞ:Alışamadım 
 2.5.12 İstanbul-Ankara yolu

Bir İstanbul Hatırası

Yer yatağı özlemindeymiş ruhum..Tek görünen çift kafalık yastığımın altında anahtar..Uyumayı bekliyor kahverengilerim..Algılarımı kapattım;görmüyorum artık işaretleri..Gözüme,kulağıma denk getirmedikleri sürece..

Aşklı konuşmalar kapı ardında,oda içi mutfak karşımda..Sessizce duruyorum yer yatağında..

Derin maviliğe attığım anılarım var bugün.Yanan garın az ötesinde..Kimseye çaktırmadan yaşayıp sonrasında attığım anılar..Çiçekler,kitaplar,kırmızı koltuk,tahta masa,sarı sandalye,kırık pirinçle yapılmış pilav....

Karanlıkta ceketler insan gibi..Nisan sonu Mayıs başı uyumamı bekliyor yer yatağı.