Gün yine bana doğarken sabah esintisi vuruyor yüzüme..Kuşların konuşmaları ağır geliyor beynime...Belki daha iyi uyumak için yakıyorum doğacak güneşe doğru bir sigara daha,yine ve yine...Sözler geliveriyor gözlerime,ruhumu bilen kadın ses ediyor içime:
"Başka zamanın insanlarıyız diyoruz ya simge biz sadece kirletilmemiş şeyleri arıyoruz.Arkadaşlıkta,aşkta,her şeyde insanca olanı..Biri bize "Seni seviyorum" dediğinde ona inanmayı,güvenmeyi mesela..İyi kadınlarız biz,ne olursa olsun.İnanmak istiyoruz insanlara.Safça güvenmek..Ama hep hüsran.Masumiyetimiz güvenimiz ile birlikte yitiyor."
Cevap veriyorum:
"Benim canımın acısını anlatma bana..Susturmaya çalışıyorum beynimi.Kapattım kulağımı,gözümü,kalbimi..Susup iyi şeyler düşünelim mi?"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder