Gözüm kapalı, farları vuruyor arabaların evimin balkonuna. Var olman ile olmaman ikileminde sesini, tavrını özledim. Sana dair cümleleri senin sesinle tekrar var etmeye çalışıyorum, sesini unutmuşum. "Saçma sapan" deyip kendi kendine gülmen geliyor aklıma, şu an bende oradayım. Aynı paralel evrende var olmamızı seviyorum, seni sevip sevmediğim meçhulken üç birayı daha ucuza alırım diye yan apartmanında var oluyorum. Haberin yok ben....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder