Habersizlerdi varlıklarından kafalarını yastıklarına koyduklarında.Birinin canımdan gorunuyordu yıldızlar,dıgerının tavanında vardı yapayda olsa parlayan..Masmaviydi çimler.Ve siyah gullerle doluydu heryer.Deniz yeşil,gokyuzu mordu.Kör bi ressam mı cizmişti bu tabloyu?İkısıde tek baslarına yuruyorlardı.Kayıp bı hazıne aramak mısalı.Deniz kenarına kadar geldıler.Yerdekı cam taslardan alıp denıze attılar.Bir ayna dıkkatleırnı cektı.Aynaya dogru yurudukce birbirlerini gorduler.Aynı saskınlıkla aynaya dokundular.Tuzla buz olan aynayla beraber hersey normale dondu.Çimler yesıl,guller yıne kırmızı oldu.Dalga seslerı duyulmuyordu artık,sessızlık olustu.Kız gulumsedı.Oglan kıza baktı ve ''Nihayet karsılasabıldık'' dedı.Ve uyandılar.İşlerine gec kalmıslardı.Otobus kuyrugunda kız en basta,oglan en sondaydı.Kızın parası oglanın para ustu olmustu.Aynı durakta,farklı kapılardan indiler ve sırtları bırbırıne donuk bı sekılde devam ettıler yasamaya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder